Met een ploegje begin april een 12 m3 container vullen met zooi uit de tuin is niet genoeg. Er rest nog het één en ander. Los van de golfplaten en houtstapels die een gescheiden afvoeren vragen. Er staat naast het huis nog een caravan, een aanhanger en diverse andere rotzooi.
Piet had al aangeboden de caravan te slopen, maar ik had hem gevraagd daar even mee te wachten om mij tijd te geven eens te onderzoeken of ik niet een geïnteresseerde kon vinden om die in zijn geheel weg te slepen. Op Marktplaat zijn daar verschillende advertentie voor te vinden namelijk. Nou, daar was niet veel tijd voor nodig. Te oud, niet interessant genoeg voor onderdelen, te ver weg, allemaal argumenten die er op neer kwamen dat Piet toch maar moest gaan slopen. En daar had hij niet veel tijd voor nodig. Wel voor opruimen. De aluminium beplating was er overal van af getrokken en de rest lag deels in de aanhanger, deels los in de tuin.
Aangezien Ronald al had aangegeven binnenkort met een stel vrienden het stookhout van achter te verzamelen was het wel zaak om de weg vrij te krijgen. Met alle zooi uit de aanhanger kon ik precies mijn eigen aanhangertje vullen en naar Meerlanden brengen. 13 complete autobanden met velg zaten daar onder andere in. 13 stuks!! Waarom.
Later bleken er nog 3 ergens in de tuin te liggen!
Ik had Piet ingelicht dat ik bezig was, de aanhanger stond er nog steeds en die wilde ik uit de weg hebben. Hij seinde zijn "maat" Janus Bauer, jawel, neef van, in. Maar de aanhanger moest dan wel eerst kaal zijn. Zo gezegd zo gedaan. Met Piet de aanhanger kaal gesloopt en na komst van Janus in tweeën geslepen. De stukken gingen vervolgens bij Janus op de aanhanger, wij schoven de wapeningsnetten uit de tuin, de vaatwasser uit de keuken en de kachel uit de serre erbij. Voor Janus een efficiënt vrachtje, voor ons weer ruimte.
Terwijl we zo gaande waren sprak de buurvrouw mij aan. Dat er regelmatig mensen in de achtertuin liepen. Of wij daar afspraken over hadden. Ik heb haar gezegd dat ik niet kon zien of iedereen die achter liep daar ook iets over afgesproken had. Mar toen Piet zijn hoofd optilde onder het slijpen, herkende zij hem meteen en beaamde dat het eigenlijk alleen hem betrof. Ik heb haar gerust gesteld en daarbij ook nog maar even gezegd dat we eindelijk het einde van de opruim werkzaamheden naderen. En haar bedankt voor het opletten natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten