Toen Cheryl de provisieruimte onder handen nam stuitte ze ook op een stapel kistjes. Wijnkistjes. Overduidelijk kerstgeschenken want Pa zou zelf nooit meer uitgeven aan een fles wijn dan nodig voor de flessen op het onderste schap van de ALDI of Lidl. Eén kistje, bovenop, het deksel was al duidelijk opengemaakt en los, trok haar aandacht. Er zat bovenstaand handgeschreven briefje in. Misschien grappig bedoeld in heel veel omstandigheden. Maar geschreven door iemand die het niet in zijn hoofd zou halen te delen, zelfs niet met zijn kinderen, zelfs niet dingen waarvan hij er zelf hopeloos veel van had achterover gedrukt en zelf nooit zou gebruiken. En ook nog eens geschreven door iemand die "spijt betuigde" dat zijn kinderen nou zoveel rotzooi van hem moesten opruimen nu hij in een verpleeghuis zit. Nee, na maanden rotzooi ruimen, containers vullen en nog niet halfweegs te zijn, na hem nog nooit een bedankje te hebben horen zeggen voor alle moeite die zijn kinderen voor hem deden, nee, lachen kan ik niet om zijn grap. Maar goed dat er ook nog wel wat andere goede wijnen wachten om te verdelen. Naast de ontelbaar vele overal verspreide rotzooi wijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten