Vandaag heb ik voorlopig de laatste dia's gevonden en gescand. Heel veel waren het er. Allemaal heb ik ze bekeken. En heel veel daarvan niet gescand. Dia's van bloemetjes, beeldjes, hemzelf, de tuin, het huis, en dan allemaal in veelvouden. Anders kan ik het niet zeggen. Zoals ik al eerder opschreef heeft hij op veel dia's geschreven met welk fototoestel, welke instelling soms zelfs wat voor weer het was. Allemaal een teken dat het hem dus vooral om de techniek ging, niet om het vastleggen van momenten of gebeurtenissen. Ja, dat ook wel natuurlijk, maar vooral om de techniek. Mijn vader gebruikte dia's maken een beetje als voorloper op de digitale fotografie later. Heel veel klikken, en lekker goedkoop opslaan. Want dat was natuurlijk het grote voordeel van dia's. Ze waren in kleur en het ontwikkelen ervan was een stuk goedkoper dan foto's afdrukken. Al snel was ook mijn moeder in het bezit van een cameraatje. Vaak een Olympus Pen, die lag lekker in de hand, was gebruiksvriendelijk en je kon er op vakantie lekker mee vanuit het autoraam foto's maken. Want dat is een categorie dia's die ik nog niet noemde. Heel veel opnames vanuit het autoraam, meestal de buitenspiegel er nog op. En daar waar elk ander selecteert welke dia's het kijken waard zijn, getoond kunnen worden, een herinnering oproepen van iemand of een gebeurtenis, daar waren deze dia's blijkbaar iet voor bedoeld. Wij hebben ze nooit gezien, elke dia is bewaard gebleven, geenenkele selectie heeft plaatsgevonden. De kunst van weglaten, selecteren, nee zelfs van compositie was hem onbekend. Hieronder een paar voorbeelden van zulke reis-foto's.
Ik zal ongetwijfeld nog wel meer dia's tegenkomen. Misschien van hemzelf, maar ik heb ook al bakken vol dia's weggegooid waarop briefjes zaten die meldden dat het dia's betrof die niet van hem waren, maar waarschijnlijk ergens vandaan meegenomen of gevonden. Alles bewaren. Alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten