Gerda’s rechtvaardiging

Ik schrijf de titel op en meteen weet ik al dat dat eigenlijk niet de lading dekt. Het begin wel. Gisteren komt er een mailtje bij mij binnen van haar. Het begint met heel veel veren in het achterwerk. Typisch Gerda. Op dit moment beschouw ik dat toch maar in de trend van de vele onoprechte duimpjes, hartjes en andere smileys die ze deelt op groepsapp berichten. Als ze daar al op reageert dan. Nee, het tweede deel van haar mail, daar gaat het om. Ik citeer:

“ Het doet mij heel veel verdriet dat jij voelt dat ik jou en de rest teleurgesteld heb.
Graag wil ik een kleine opmerking maken hierover. In de jaren dat pa’s zicht snel achteruit ging, ma slechter werd, ze opgenomen werd, pa alleen in het huis bleef, toen ben ik daar regelmatig een weekend geweest. Met het reizen (2 uur openbaar vervoer enkele reis) en daar zijn heeft mij heel veel energie gekost. En met het rijden van pa naar de winkel en naar ma. Ik hoop dat je daar ook enig begrip voor op kunt brengen.
Graag wil ik de verstandhouding goed houden. Wat kan ik doen om het goed te maken met jou?”

Einde citaat. 

Ik heb op bovenstaande een paar uurtjes moeten kauwen. Maar met de gebeurtenissen en haar reacties op wat vorige week allemaal speelde erbij kreeg ik er toch een heel naar gevoel van. Ik kan bovenstaande niet anders lezen dan haar rechtvaardiging voor het totaal geen enkele hand, vinger of poot uitsteken bij het opruimen van het huis. Nooit heeft ze zelfs betrokkenheid getoond, nooit meegedeeld dat ze verhinderd was of wat dan ook. Nee, ik kan haar mailtje niet anders lezen dan een rechtvaardiging. 

Goed kauwen, dan verteert het beter. En na dat verteren lag het nog steeds zwaar op de maag. Ik had mezelf alleen beloofd mijn van moeders kant geërfde rancuneuze karakter zo diep mogelijk weg te stoppen. Maar ook naar mijn broers en andere zussen toe kon ik deze misplaatste rechtvaardiging van Gerda niet zomaar voorbij laten gaan.  Gerdamoet toch een keer van iemand te horen krijgen dat haar instelling echt niet past binnen het harmonieuze samenwerken van de rest. En dat haar boodschappen naar haar kinderen, "graaien jongens, vóór het te laat is", heel erg indruist tegen wat we met elkaar hebben. En dus was een antwoord mijnerzijds nodig, als een soort van toiletbezoek.

Dank voor je mailtje zus. Het laat je blijkbaar toch niet onverschillig. Jammer alleen dat uit je mailtje een gevoel van rechtvaardiging opkomt. In de zin van dat je blijkbaar vindt dat je toch genoeg gedaan hebt om mijn teleurstelling over jou onterecht vindt. Alsof wij geen van allen eigenlijk keer wat hoeven doen omdat we ons jarenlang op onze ma keren hebben ingezet. Henk, omdat hij jarenlang de wekelijkse boodschappen deed. Tim, omdat Pa en Ma en later Pa alleen daar vrijwel elke maandag gingen eten. Ivonne omdat zij voornamelijk degene was die Ma in haar verzorgingshuis begeleidde. Marianne omdat zij alle andere medische zorgen voor zowel Pa als Ma voor haar rekening nam. Jolanda, omdat zij elke donderdag dat Pa ging schieten of naar zijn vriendin ging (of beide) Ma moest opvangen door Pa bij ons gedumpt. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Als wij allemaal daarvoor begrip vragen aan elkaar dan was er in en aan het huis helemaal niks gebeurd. 
Ja, ik kan heel goed begrip opbrengen voor het feit dat jij een paar keer daar gelogeerd hebt en Pa naar de winkel hebt gereden. En dat dat veel energie kostte. Alle begrip. Maar dat vind ik geen enkele verontschuldiging voor het je niet inzetten of zelfs maar betrokkenheid tonen voor iets wat we gezamenlijk het afgelopen jaar hebben geprobeerd te bewerkstelligen. Je hoeft van mij helemaal niks goed maken. 
Ik had mezelf beloofd je op het gebrek aan inzet niet aan te spreken. Maar de gebeurtenissen van de afgelopen week lieten mijn emmertje meer dan overstromen. Of eigenlijk niet zozeer de gebeurtenissen als wel de reacties (of het gebrek eraan) daarop. Nog steeds kan ik geen vrede hebben of begrip opbrengen daarvoor. Maar dat zal wel een keer slijten. 
Ik hoop dat we binnenkort klaar genoeg zijn met opruimen en leegruimen om een verkooptraject in gang te zetten. Dan pas zal ik er helemaal klaar mee zijn. 
Groet

Zo, afvegen, broek ophalen en weer verder gaan met waar we mee bezig zijn.